It´s a small world after all

Het is me gelukt, ik ben ontsnapt van het eiland! Woensdag na een hele dag wachten was het dan eindelijk zover. Ik werd weg gebracht door Andres en Murielle, die als enige nog op het eiland waren van Enviu. De airport is niet meer dan drie kamers en om 20:30 zagen we het vliegtuigje landen. Er waren niet veel mensen, er paste 20 man in het vliegtuig! Drie wielen en twee propellers meer was het echt niet. Ik zat met een Chileense te wachten en even dachten we dat we de enige twee waren die mee gingen. Helaas niet, een andere groep was te laat? Ze hadden een trip gemaakt en waarschijnlijk onderweg autopech gekregen (mmm.. klinkt bekend). Normale vluchten zouden gewoon weg gegaan zijn, maar wij hebben braaf meer dan een uur zitten wachten. Niet in de wachtruimte, maar we hebben gezellig met de piloten thee zitten drinken. Na een uur waren ze er eindelijk, alleen zonder bagage. Terwijl ze aan het inchecken waren is een taxi hun tassen bij hun hostal gaan ophalen. Wat een service of niet. De vlucht was wel okay al schommelt het een stuk meer dan een normaal groot vliegtuig. Ik heb een paar moeilijke momenten gehad maar braaf alles binnen weten te houden.

We kwamen aan in Punta Arenas op een volledig uitgestorven vliegveld en niemand die ons de weg kon wijzen. Gelukkig wist de Chileense naar welk gebouwtje we toe moesten. Vijf minuten na landen ging de band aan en na een minuut ging die ook alweer uit omdat alle bagage (8tassen) er al was.

De eerste indruk van Punta Arenas was groot (120.000). Ze hebben geasfalteerde wegen en soms zelfs tweebaansweg. De dag in de stad doorgebracht, ik was overdonderd door de mooie stoeptegels en de vele mensen. Had duidelijk last van een cultuurshock! Cafe Chocolate heeft goede chocolade melk. De brownies hielden tegen, had beter, made beter! Morgen vertrek ik al weer naar de volgende stad. Bus vertrekt om 7uur sochtend, vroeg slapen. Maar eerst nog even een drankje doen in de stad met iemand van Enviu in de stad.

Puerto Natales is een klein dorp (20.000) waar heel veel toeristen komend die aan de trip beginnen naar Nacional Torres del Paines, verder is er weinig te doen. Ik had een toeristische tour geboekt die mij alle high lights van de omgeving en het park heeft laten zien. Daarna werd het toch echt weer tijd voor iets actiever en avontuurlijkers.

Drie dagen Torres del Paine, het was geweldig! Relatief weinig wind en regen en het ook geen moment koud gehad. Je mag alleen in groepjes het park in omdat je onderweg gemeen kunt vallen of zo en dan ben je niet alleen. Op de boot vond ik al snel een Nederlands stel dat dezelfde kant op ging, dus heb me bij hun aangesloten. Na vier uurtjes gezellig wandelen en keuvelen kwamen we bij de refugio aan. Ja, kamperen was ook een optie maar ik zag het niet zitten om met gemiddelde windkracht 8 tot 10 een tentje op te zetten. Super gezellige mensen ontmoet in de refugio. Het is net een grote huiskamer waar je kunt aanschuiven. Op een gegeven moment kwam ik een gezellig Brits meisje tegen. Die heb ik overtuigd dat de gletsjer echt iets is wat je gedaan moet hebben. Tien minuten laten had zij zich ook aangemeld.

De dag erna was het zover the “ice hike”. Het was echt geweldig mooi. De hele dag op het ijs geweest. Ijsgroten en tunnels bekeken, veel foto’s gemaakt (ik houd het aantal nog geheim). In de middag was er tijd voor de verticale klim. Ik voelde me heel stoer met mijn twee ijsbijlen. Ik denk dat het een van de gaafste dingen tot nu toe was. Bekijk de foto’s maar dan wordt je vast jaloers.

Terug in Puerto Natales was ik een beetje aan het shoppen toen er opeens een man naar me begon te zwaaien?? Gebeurt dat op zich wel vaker. Of ik hem nog kende? Oeps, denk denk nee geen idee (was dit een hele slechte versier truc?). Maar nee, het was de piloot…..it’s a small world after all!

Op dit moment zit ik alweer in El Calefate (Argentinië). Ik was blij dat ik eindelijk weer een beetje kon relaxen in de bus. Vergis je niet, het is heel vermoeiend om op vakantie te zijn. Ren de hele dag rond en heb al veel leuke mensen ontmoet. In de bus kwam ik al snel tot de conclusie dat ik zeker tien man kende. Ik zat naast een Zwitserse en na een tijdje raakte we aan de praat. Gesprek kwam al snel op mijn onderzoek. Ze zegt “onderzoek”ik sprak een paar dagen geleden een Engelsman die met een Nederlands meisje een trip had gemaakt en die een heel interessant onderzoek op Isla Navarino! Toevallig of niet, a small small world!

Nog een paar nachtjes slapen en Marije is weer beschikbaar voor thee/eet/terras dates.

Groetjes Marije